ในที่สุด แมวเก็บตกจากน้ำท่วมเมื่อปลายปีที่แล้วก็ได้เข้ามาเป็นสมาชิกแห่งบ้านแมวในซอยอย่างสมบูรณ์ ไม่มีใครมาเรียกหา หรือแจ้งความแมวหายแต่อย่างใด จนป่านนี้แล้วเจ้าของคงจะแทงสูญว่าล้มหายตายจากไปแล้ว หรือไม่ก็โมทนาสาธุว่า เออเอ็งไปเสียได้ ข้าจะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้าเอ็งอีกต่อไป จะไม่เลี้ยงก็เวทนา เลี้ยงไว้ก็ยุ่ง ทั้งนี้เนื่องจากคุณแมวมอมแมมตัวนี้ ไม่ยอมแกะปลาทูกินเอง ใส่ในชามให้ ๑ ตัว ชีก็กินเนื้อไปจนถึงก้างแล้วก็ไม่กินต่อ แต่จะมานั่งมองหน้าคนรอให้ไปพลิกอีกข้างหนึ่งให้จึงจะกินต่อได้ ระยะหลัง ๆ นี้ ถ้าคุณนางฟ้าใจดีไม่แกะก้างออกให้ ชีก็จะไม่กิน หรือกินอย่างเสียไม่ได้ เป็นอย่างนี้แหละครับท่าน เดี๋ยวนี้ชีมีเนื้อมีหนังขึ้นมาก แต่ท่าทางเดินง่องแง่งตุปัดตุเป๋ยังคงอยู่ ยกเว้นเวลานางฟ้าใจดีกลับจากตลาดหิ้วถุงมาละก็ ชีจะวิ่งเหยาะ ๆ ตาม ด้วยกลัวไม่ทันเพื่อนตัวอื่น ๆ นั่นเอง เพื่อน ๆ ในบ้านเดี๋ยวนี้ไม่สนใจแมวมอมแล้ว แต่สิ่งที่ยังคงอยู่ คือจะไม่ไปนอนทับที่ของคุณแมมเลย คงเหม็นสาบ ผิดสีกับเขาอยู่ตัวเดียว คนอื่นเขาเชื้อสายวิเชียรมาศ ถึงจะปลายแถวก็เถอะ ส่วนแมมน่าจะเชื้อสายเปอร์เชียนะ เพราะขนละเอียดหนานุ่ม (เดิมคงหนานุ่ม แต่หลังจากตกระกำลำบากขนเป็นสังกะตัง ก็ไม่นุ่มเท่าไร แถมหลุดร่วงเยอะมาก) สีที่กะดำกะด่างไปทั้งตัวก็ทำให้คิดว่า คงเป็นหลาน เหลนของนางแมวเปอร์เซียนอกคอก ที่หลุดมาท้องกับหนุ่มแมวจรจัดที่ไหนสักตัว จึงหาสวยไม่ได้ ลองดูรูปคุณมอมแมมเอาเองก็แล้วกัน ดูสีเทียบกับทองขาวแมวสวยด้วยนะ