ตอนที่ผมได้เสนอหน้าให้ท่านได้ชมโฉมใน animal 13 และ 31 นั้น ผมถูกเรียกว่า แมวจรหมอนหมิ่น ผมต้องพยายามอยู่นาน จนบัดนี้ ผมสามารถมานอนหลับพักผ่อนได้อย่างสุขสบายในที่นอนส่วนตัวที่ผมยึดเอามาเป็นของผมเรียบร้อยแล้ว แมวดำลายสลิดที่เคยอาศัยอยู่บนหลังคา และชอบมากันท่าผมนั้น บัดนี้ได้หายหน้าสาบสูญไป ผมหมดคู่แข่งที่สูสีแล้ว ฮ่า! ฮ่า! สำราญใจจัง เหลือแต่ไอ้เจ้าจอมปอดแหกสโนว์ ที่ทำแหลมมาออดอ้อนนางฟ้า เรียกร้องความสนใจขอปลาทูกินนั้น จิ๊บ ๆ ที่สุด ก็ไอ้เจ้านี่น่ะมันแมวขี้ปอด ผมแค่ขู่เข้าหน่อยก็ลงไปหงายหลังร้องจ๊าก ๆ ร้อนถึงนางฟ้าต้องออกมาดุผม โธ่เอ๋ย นางฟ้าน่ะ่ไม่รู้อะไร ผมไม่อยากเอาเรื่องกับไอ้จอมปอดหรอก แค่อยากข่มขวัญมันสนุก ๆ เท่านั้นเอง ถ้าไม่ขู่กันไว้บ้างจะได้ใจ เดี๋ยวมาหือกับผมภายหลัง ผมยิ่งแก่ ๆ อยู่ด้วย ผมแก่กว่าสโนว์ แก่แล้วฟันฟาง และหูตาชักไม่ค่อยดี แต่กรามผมใหญ่ทำให้ดูน่าเกรงขาม นางฟ้าคงเห็นใจที่ผมแก่แล้ว จึงพยายามดูแลผม จัดที่นอนให้ผม (ความจริงนายคนดุ ๆ ตั้งใจทำให้แมวดำคู่แข่งผม หรือนางสาวไมโลที่ชอบนอนนอกบ้าน) หาปลาทูให้ผมกิน โดยแก้ตัวกับนายคนดุ ๆ ว่าเป็นของเหลือจากแมวยอดรักของเขา แต่แท้ที่จริงแอบซื้อให้ผมกินต่างหาก ผมประจบอยู่นานจนกระทั่งแมวดำหายไป นายดุจึงไม่เอาเรื่อง แกอยากจะมาก็มา อยากนอนก็นอน แต่อย่าซ่ามากัดนังแมวยอดรัก (ตัวที่มันชอบทำเสียงครวญครางกับผม ผมรู้มันชอบผม) ของเขาก็แล้วกัน ดูรูปผมซิครับ