ภาพนกอีโก้งนี้ถ่ายไว้เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๒ คราวไปเยือนอุทยานนกน้ำทะเลน้อย จังหวัดพัทลุง ป่านฉะนี้นกอีโก้งแม่ลูกคู่นี้คงตายแล้วเกิด เกิดแล้วก็ตายไปหลายชาติแล้วมั้ง  ตามป้ายประกาศในขณะนั้นกล่าว่า อุทยานนกน้ำทะเลน้อยตั้งอยู่ทางตอนเหนือของทะเลสาบสงขลาตอนใน มีเนื้อที่ประมาณ ๒๘๕,๖๒๕ ไร่ (หวังว่าปัจจุบัน (๒๕๕๓) พื้นที่คงไม่ลดลงนะ) เป็นทะเลสาบน้ำจืด มีน้ำขังเกือบตลอดปี ความลึกเฉลี่ยโดยประมาณ ๑.๕๐ เมตร ส่วนใหญ่เป็นป่าพรุ มีป่าเสม็ดทางด้านเหนือ ป่าจูดทางทิศเหนือและตะวันออก (แปลก ด้านเหนือกับทิศเหนือไม่เหมือนกัน) บริเวณที่เป็นพื้นน้ำซึ่งมีพืชน้ำหลายชนิดขึ้นหนาแน่น เป็นที่อยู่อาศัยของนกน้ำกว่า ๑๘๐ ชนิด ในช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนมิถุนายนจะเป็นช่วงที่มีนกหลายชนิดอพยพมาอาศัย จึงเป็นฤดูกาลที่เหมาะสมสำหรับการชมนก ในขณะที่ไปเยือนนั้นนกอีโก้งพบเห็นได้ง่าย เพราะมาเดินท่อม ๆ หาหอย หาปลากินตามกอพืชน้ำที่อยู่ใกล้สะพานที่ทำเป็นทางเดิน นอกจากนี้ทางอุทยานได้ทำเสาไม้ไผ่ปักเป็นแนวในน้า บนเสาแต่ละต้นจะมีนกมาเกาะจองที่อยู่แทบทุกเสา ไม่แน่ใจว่านกที่มาเกาะนั้นเป็นนกอะไร เพราะตัวเล็กและอยู่ไกลเกินไป แต่เคยเห็นนกนางนวลชอบมาแย่งกันจองเสาอย่างนี้ที่บางปู ตอนถ่ายรูปมาไม่ได้สนใจอะไรมาก สนแต่นกอีโก้งแม่ลูกเท่านั้น

คู่มือดูนกของรุ่งโรจน์ จุกมงคล ๒๕๔๔ บอกว่า นกอีโก้งเป็นพวกนกอัญชัญขนาดใหญ่ ขนที่ปกคลุมลำตัวเป็นสีน้ำเงินอมม่วงเหลือบ โคนหางด้านล่างสีขาวปากหนาใหญ่สีแดงเช่นเดียวกับหนังที่หน้าผาก หัวสีม่วง ขายาวใหญ่สีแดงอมส้มสะดุดตา ชอบส่งเสียงร้องดัง ค้อก-ค้อก แหบกระด้าง มักพบเดินหากินเป็นฝูงริมน้ำหรือบนกอพืชน้ำ และชอบกระดกหางสีขาวตลอดเวลา สามารถใช้เท้าช่วยจับอาหารขึ้นมาจิกกิน (ตอนนั้นเห็นมันจับหอยกินนะ) เป็นนกประจำถิ่น อาศัยตามทะเลสาบและหนองบึงขนาดใหญ่ ที่มีพืชน้ำลอยปกคลุมหนาแน่น นกอีโก้งมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Porphyrio porphyrio

ภาพที่นำมาให้ชมเป็นภาพนกอีโก้งแม่ลูก ภาพพืชน้ำ ภาพศาลากลางน้ำ สะพานทางเดินเชื่อมฝั่งและศาลากลางน้ำ คนขับเรือในบึง และแถวของเสาไม้กลางน้ำที่มีนกเกาะ