วันก่อนไปฟังสวดงานศพของคนรู้จักที่วัดเสมียนนารี ซึ่งอยู่ถนนวิภาวดีตรงปากทางไปประชานิเวศน์ (เข้าถนนประชานิเวศน์) ไปเจอแมววัดมากมายหลายฝูง ฝูงหนึ่งนั้นอย่าได้ทำท่าไปพูดด้วยเชียว ถ้าเธอตัวหนึ่งร้องตอบละก็ อีกหลาย ๆ ตัว ลูกเด็กเล็กแดงจะวิ่งกรูกันเข้ามาจนต้องรีบเดินหนีก่อนที่จะถูกแมวหมู่รุม อีกฝูงหนึ่งอยู่ละแวกวัด ที่พบอยู่นอกวัด อาจจะเป็นแมวโรงเรียน (โรงเรียนวัดเสมียนนารี) ที่อยู่ติดกัน ฝูงนี้มีความเป็นส่วนตัวสูง ไม่ช่างรับแขกเหมือนฝูงในวัด ฝูงนี้อยู่บนรั้ว นอนกันอย่างสบายอารมณ์ แต่พอโดนถ่ายรูปในระยะใกล้ก็จะทำตาพอง ลุกหนีไป ตัวที่เอาขึ้นหน้าปกนั้น กลัว ทำหูบานชี้ ตาพอง น่าขันที่สุด แต่ก็ระแวงระวัง ทำใจดีสู้เสืออยู่แป๊บเดียว ก็ลุกหนีหายไป

ภาพ ๑-๓ แมวบนรั้ว แมวละแวกวัด

ภาพ ๔-๖ แมวในวัด ภาพ ๔ นั้น นอนสบายใจบนโซฟารับแขกที่ประธานงานเผาศพนั่ง งานเสร็จแล้วหนูขอนอนนะ อย่าปลุก

ภาพ ๕ ไม่รู้หนูงอนอะไร เรียกก็ไม่หัน มาดูรูปตอนหลังถึงได้เห็นว่ามีใครเอาหนังยางรัดปลายหางไว้ แต่เธอคงไม่เจ็บ ถ้าเห็นตั้งแต่แรกจะเอาออกให้ วันหลังไปไม่เจอแล้ว

ภาพ ๖ ตัวนี้สุดรับแขก นอนอยู่บนหลังคารถ ไปเรียกเข้าแทบถ่ายรูปไม่ทัน เสียงของเธอเรียกพรรคพวกมาเป็นฝูงใหญ่