แมวมอมแมมไม่ชอบถูกถ่ายรูป เอากล้องไปส่องกดได้ไม่กี่ทีก็ลุกหนีไปแล้ว ไอ้เรื่องจะเงยหน้าให้ถ่ายนั้น ยาก รูปที่ถ่ายมานี้คืออริยาบทของเธอตั้งแต่นอนหมอบนิ่ง ๆ จนกระทั่งลุกหนีไป รูปสุดท้ายก็ คือ อ้าปากหาว รูปถ่ายใกล้จะเห็นเล็บที่ยาวม้วนแทงลงไปในเนื้อเลยทีเดียว ตอนที่ถ่ายรูปนี้ ยังไม่ทำให้เจ็บ ยังเดินดีอยู่ อีก ๒ เดือนต่อมาก็เริ่มเดินเขย่งวางเท้าไม่เต็มที่ เพราะเล็บแทงคงเจ็บ พอจะจับขามาดูก็ไม่ยอม กัดบ้าง ตบบ้าง ข่วนเอาบ้าง แต่ความที่แก่ ฟันฟางคงโยกกัดเลยไม่เข้า ข่วนก็ไม่เข้า แต่มีแรงตบและหนีไปซุกใต้ชั้นวางของ จับตัวยาก วันหนึ่งจับเอาผ้าห่อตัว เอาผ้าผืนหนึ่งรั้งคอไว้กันกัด แล้วดึงขาออกมาตัดเล็บ ตัดแต่ละทีเลือดสาด ไม่ใช่ตัดโดนเนื้อ แต่ต้องงัดเล็บออกจากเนื้อ กว่าจะตัดได้ทั้งสองขา (เฉพาะขาหน้า) ต้องทิ้งช่วงหลายวันให้หายอักเสบก่อนและพอลืม ๆ ความกลัว ตอนนี้เดินได้เต็มเท้า ตอนตัดเท้าที่สองมอมแมมไม่ค่อยอาละวาดเท่าไร คงรู้ว่า ตัดแล้วสบายขึ้น แต่ทั้งคนตัดและคนจับก็ยังแหยง ยังเหลือเล็บโป้งที่ยังไม่ได้ตัด ด้วยเห็นว่าไม่กระทบกระเทือน เพราะไม่ได้ใช้เดินและเล็บก็งอเบียดเนื้อจนเป็นวงกลมไปเรียบร้อยแล้ว ไม่จิกลงในเนื้อเหมือนเล็บอื่น ๆ เลยตัดสินใจปล่อยไว้ หาไม่จะต้องเกิดอาการฉี่ราดด้วยความกลัวขึ้นอีก ที่บ้านขณะนี้มีแมวแก่ ๒ ตัว แมงมุมและมอมแมม แมงมุมกินน้อยตัวก็ลีบเล็ก กล้ามเนื้อก็เหี่ยวลงเหมือนคนแก่ แต่มอมแมมกินเก่งมีเนื้อมีหนัง แต่ซึมเซาเอาแต่นอนแบบคนแก่ ไม่ปราดเปรียวอย่างแมงมุม