แม่น้ำโขงเป็นแม่น้ำที่เปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่หล่อเลี้ยงมนุษย์นับล้าน ๆ คน มีความยาว ๔,๙๐๐ กิโลเมตร หล่อเลี้ยงพลเมืองของ ๖ ประเทศรวมทั้งไทย โดยไหลผ่านประเทศไทย ๒ ช่วง คือ ช่วงภาคเหนือ และช่วงภาคอิสาน โดยมีความยาว ๘๔ และ ๙๗๖ กิโลเมตรตามลำดับ แม่น้ำโขงในประเทศไทยมีความแตกต่างของระดับน้ำในฤดูแล้งกับฤดูฝนสูงถึง ๒๐ เมตร ปลายเดือนพฤษภาคมถึงต้นมิถุนายนเป็นช่วงน้ำมีระดับสูงและจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนทรงตัวในเดือนตุลาคม และเริ่มลดระดับลงในเดือนพฤศจิกายนจนต่ำสุดในเดือนเมษายน วิถีธรรมชาติที่เป็นมานับเป็นร้อย ๆ ปีเช่นนี้ ทำให้ประชาชนริมฝั่งปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติ กล่าวคือ เมื่อช่วงน้ำลงก็ได้อาศัยพื้นดินริมตลิ่งปลูกพืชผักสวนครัว พืชอายุสั้น หาเก็บพืชผักตามเกาะ แก่ง ดอน เพื่อยังชีพ เมื่อฤดูน้ำหลากก็เลิกปลูกผักหันไปทำการประมงพื้นบ้าน เช่น ตกปลา ลงข่าย ทอดแห ซึ่งการประมงพื้นบ้านนี้สามารถทำได้ทั้งปี แต่ในช่วงหน้าน้ำปลาจะชุกชุมมากกว่าปรกติ วิถีชีวิตที่สงบสุขคล้อยตามธรรมชาติเหล่านี้เป็นมานานนับร้อย ๆ ปี แต่ขณะนี้วิถีดั้งเดิมจะต้องเปลี่ยนไป เนื่องจากการสร้างเขื่อนกักน้ำในต้นน้ำเหนือ ๆ ขึ้นไป

ภาพถ่ายที่ริมฝั่งอำเภอเชียงของเมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๕๓