"น้องน้ำ" ที่ได้โจมตีกรุงเทพมหานคร ทำให้ทราบว่า หญิงทั้งหลายเป็นฝ่ายวิตกจริต ในขณะที่ชายเป็นฝ่ายปล่อยวาง หลักฐานเห็นชัดเจนจากการพูดคุยกันเรื่อง บ้านถูกน้ำท่วม แทบทุกบ้านที่อพยพ ก็สาเหตุจากฝ่ายหญิงทนไม่ได้ที่จะเดินลุยน้ำเน่าออกไปหาอาหาร ไม่ยอมทนที่จะต้องใช้สุขาลอยน้ำ หรือต้องพึ่งพาถุงดำประจำกาย หญิงเหล่านี้จะพากันชักแม่น้ำทั้งห้าให้ฝ่ายชายเห็นพ้องว่าควรหนี ไม่มีเลยหรือมีน้อยมากที่ฝ่ายชายจะเริ่มต้น ที่บ้านก็เหมือนกัน เกิดจากฝ่ายหญิงตัวเล็กร่ำให้น้ำหูน้ำตาร่วง ฝ่ายชายตัวใหญ่จึงตกลงอพยพ และในขณะที่ชั่งน้ำหนักว่าจะต้อนรับน้องน้ำอย่างไรดีนั้น ฝ่ายชายดูสบายใจดี แบบว่า อะไรจะเกิดก็เกิด หรือ ไม่มีทางหรอก กทม. ไม่ปล่อยให้ท่วมหรอก หรือจะรีบขนอะไรกันนักหนายังอยู่อีกตั้งไกล ขนวันเดียวก็เสร็จ ว่าแล้วก็นั่งกระดิกขาหรือนอนอืดดูข่าวน้ำท่วมต่อไป  ปล่อยให้ฝ่ายหญิงต้องกัดฟันแบกหามสมบัติบ้า เข้าถุงเข้าห่อ ลาก ดัน ดึงจูง แบกขึ้นที่สูงอยู่คนเดียว และเมื่อน้องน้ำไปแล้วก็ก้มหน้าก้มตาแกะห่อออกเรียงใส่ตู้ไปคนเดียว อะไรจะขยันและดีขนาดนั้นนะ นึก ๆ ไป ฝ่ายหญิงนี่ก็ไม่ผิดอะไรกับผึ้งงานเลยนะ 

ผึ้งมีอยู่ ๓ พวก ราชินีหรือแม่ของรัง ตัวผู้มีหน้าที่อย่างเดียว คือฝากน้ำเชื้อไว้ที่ราชินีแล้วหมดอายุขัย และผึ้งงานซึ่งเป็นผึ้งตัวเมียที่เป็นหมัน ผึ้งงานมีหน้าที่ต่าง ๆ ตั้งแต่ หาอาหาร ป้องกันศัตรู เลี้ยงลูกอ่อน ทำความสะอาดรัง ปรนนิบัติราชินีและเหล่าตัวผู้เต็มวัย ผึ้งงานจะป้อนอาหารพิเศษให้กับตัวอ่อนที่ถูกกำหนดให้เป็นราชินีรุ่นต่อไป อาหารชนิดรองลงมาเป็นอาหารสำหรับตัวผู้ในอนาคต และอาหารชนิดพอกินกันตายสำหรับเหล่าผึ้งงานในอนาคต ผึ้งงานทุกตัวเป็นผึ้งผู้หญิง สงสัยเป็นหญิงจึงอดทน มั้ง นึก ๆ ต่อไปอีก นายกเมืองไทยนี่ก็เหมือนผึ้งงานนะ ขยันทำงาน ใครจะว่าจะวิจารณ์อะไรก็เฉย ก้มหน้าก้มตาทำแต่งาน อย่าว่าแต่นายกเลย เดี๋ยวนี้หญิงเป็นใหญ่เต็มเมือง ก้มหน้าก้มตาทำงานกันยกใหญ่ ภูมิใจว่า เก่ง ไม่รู้คิดผิดกันหรือเปล่า