พืชที่มีชื่อเรียกว่า สลัดได ตามพจนานุกรมพืชและสัตว์ในเมืองไทยของวิทย์ เที่ยงบูรณธรรม ๒๕๓๗ กล่าว่า มี๔ ชนิด เป็นพรรณไม้พุ่มยืนต้น แต่มีจากต่างประเทศ ๑ ชนิด คือ ชนิดที่เรียกว่า สลัดไดบ้าน (โห! อุตส่าห์ดีใจว่า เป็นของไทยแท้ ๆ แล้วเชียวนา ยังไม่ทันไรเลย ใจที่พอง ๆ อยู่ ก็หุบแฟบลงทันที มีของต่างด้าวมาแทรกซะแล้ว เอา! ก็ต้องยอมรับความจริงกัน คนไทยชอบของต่างชาติ) สลัดใดตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานว่า ต้นเป็นเหลี่ยม มีหนาม และไม่มีใบ รูปที่นำมาเสนอ เป็นต้นสลัดไดป่า เจ้าหน้าที่อุทยานได้ทำป้ายชื่อติดไว้ให้ทราบด้วย thaiphotosite จดเอามาไว้ สมัยนี้มีกล้องดิจิตอลแล้ว ไม่เสียเวลาจดละ กดฉับเข้าให้เลย ไม่ใช้ก็ลบทิ้งทีหลังได้ ขืนทำอย่างนี้กับกล้องฟิล์ม คงอดตายกันบ้าง)

สลัดได ๔ ชนิด มีดังต่อไปนี้  สลัดไดซึ่งมีชื่อพื้นเมืองว่า เคี๊ยะ (เหนือ) มีชื่อวิทยาศาสตร์ Euphorbia lacei Craib

สลัดไดบ้านมี (พรรณต่างประเทศ) ชื่อพื้นเมืองว่า เคียะฮั้ว (เหนือ) มีชื่อวิทยาศาสตร์ Euphorbia trigona Haw

สลัดไดป่า (กลาง) ชื่อพื้นเมือง กระลำพัก (คนโคราชเรียก แปลว่า ส่วนของเนื้อไม้ซึ่งมีสีดำ ๆ เกิดในต้นสลัดไดป่าและต้นตาตุ่มทะเล กลิ่นหอมอ่อน รสขม ใช้ทำยาได้) มีชื่อวิทยาศาสตร์ Euphorbia antiguorum

ชนิดสุดท้าย สลัดไดลายเหลือง (คนกรุงเทพฯ เรียก) มีชื่อวิทยาศาสตร์ Euphorbia lactae Haw.

ของเราเป็นชนิดที่ ๓ สลัดไดป่า ฟันธง! (อุทยานฯ บอก)

มาเพิ่มภาพสลัดไดที่ถ่ายไว้ในคราวเดียวกันแต่ภาพไม่สวยเลย จำใจเอามาลงเพราะจะได้ยืนยันว่า สลัดไดต้นนี้เจริญเติบโตอยู่บนผาหินปูน โดยหยั่งรากชอนไชเข้าไปในรอยแตกของหิน และอาศัยดูดน้ำที่ซึมขังอยู่ในรอยแตกเลี้ยงตัว