แม่น้ำโขงแต่เดิม เคยมีระดับน้ำในแต่ละฤดูสูงต่ำต่างระดับกันถึง ๒๐ เมตร ในช่วงที่ไหลเชี่ยว น้ำจะมีความเร็ว ๒๐ ถึง ๒๕ กิโลเมตรต่อชั่วโมง น้ำนำพาตะกอนจากริมฝั่งตอนบน ๆ ของประเทศ จีน พม่า ไทย ลาว กัมพูชาและเวียตนามไปตกจมยังปลายแม่น้ำที่เวียตนาม โดยแม่น้ำจะแยกออกเป็น ๙ สาย ตะกอนที่น้ำได้พัดพามาเป็นระยะไกล ไม่นับบางส่วนที่ได้ตกจมระหว่างทางหรือที่ได้กัดเซาะนำมาใหม่จากระหว่างทางที่ไหลมา ทำให้ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงมีสภาพเป็นดินที่อุดมสมบูรณ์ เป็นปุ๋ยชั้นดี ใช้ประโยชน์เป็นแหล่งปลูกข้าวคุณภาพดีของโลก ปัจจุบันมนุษย์เพิ่มจำนวนมากขึ้น ใช้ทรัพยากรเพิ่มขึ้น ต้องการความอยู่ดีกินดี และเครื่องอำนวยความสะดวกในการดำรงชีวิตประจำวันเพิ่มมากขึ้น สังคมเปลี่ยนไปจากวิถีที่พึ่งพิงคล้อยตามฤดูกาลของธรรมชาติ เป็นการใช้เทคโนโลยีที่ค้นคิดใหม่ ๆ เปลี่ยนธรรมชาติให้เป็นไปตามความต้องการของมนุษย์ การสร้างเขื่อนกักเก็บน้ำตามลำน้ำโขงเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่จะทำให้วิถีชีวิตของมนุษย์เปลี่ยนไปจากที่เคยเป็นมา

ภาพนี้ถ่ายเมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๕๓