วงศาคณาญาติแมวในซอยได้รับสมาชิกใหม่มาเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ สด ๆ ร้อน ๆ นี้เอง โดยคนตัวเล็กในบ้านไปเก็บเอามาจากปั๊มน้ำมันริมถนนจรัลสนิทวงศ์ บอกกลัวจะถูกหมากัดตาย คนแถว ๆ นั้นต่างก็มีภาระ มีน้องหมาในความเลี้ยงดูอยู่แล้ว บ้างก็อยู่หอพัก อยู่คอนโด ไม่สามารถเอาแมวเข้าไปอยู่ด้วยได้ คนตัวเล็กไปเห็นเข้า เวทนาเต็มหัวใจเลยต้องเก็บเอามาให้พวกคนตัวใหญ่ ๆ ทั้งหลาย รวมทั้งแมวเหมียว ๓ ตัว ต้องปรับตัวกันอีกพักใหญ่ แม้ขณะนี้ผ่านไปได้สัก ๒ เข้า ๓ อาทิตย์แล้ว แม่ไมโลก็ยังไม่ยอมคุ้นชิน เห็นหน้าเข้าก็ ขู่แฟ่ แฟ่ ตลอด บ้านช่องไม่ยอมเข้า ส่วนแม่มุมและแม่ขาว-ขาว ก้สงวนท่าทีไม่เสวนาด้วยอยู่นั่นเอง แมวตัวใหม่มีชื่อว่า แมวมอมแมม เพราะสีขนดูกะดำกะด่างไปทั้งหน้าตาและเนื้อตัว ผอมโซ เจ็บไปหมดทั้งตัว เสียงก็ไม่มี เมื่อแรกมานั้นขนคงโดนทั้งน้ำมันทั้งฝุ่นมาหลายวัน ขนเกาะกันเป็นกระจุก ๆ เต็มไปหมดทั้งตัว คนตัวเล็กอาบน้ำให้บอกว่า น้ำดำปี๋ยังกับน้ำซักผ้าขี้ริ้วผืนเปื้อนที่สุด ในที่สุดต้องใช้กรรไกรตัดขนออกทีละกระจุก ขนเธอหนา เส้นละเอียดนิ่มมาก แต่หลุดติดมือมากมายต้องใช้แปรงแปรงออก เดี๋ยวนี้ขนไม่เป็นกระจุกแล้วแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมเลียเลย นอกจากรูปร่างที่ผอมโซขาดอาหารมานาน (หมอใจดีที่รักษาให้ไม่คิดเงินบอกว่าขาดอาหารและอายุ ๑๐ กว่าปีแล้ว) หน้าตาเนื้อตัวยังกะดำกะด่างไม่สวยเอาเสียเลย แถมหางยังผอมเรียวและเจ็บด้วย วัน ๆ เธอเอาแต่นอนไม่สนใจใคร ลุกมาที่จานข้าวอย่างเดียวกับกะละมังทราย เธอกินเก่งเหลือใจ หิวบ่อยอีกต่างหาก ก็รออยู่ว่าอีกไม่นาน เธอคงจะอ้วนท้วนสวยงามขึ้นมาบ้าง ตอนนี้ดูรูปเซียว ๆ ของเธอไปก่อนแล้วกัน เกิดดูแล้วนึกออกว่าเป็นเหมียวที่หายไปจะได้ทราบข่าว