สืบเนื่องจากญาติที่รักไปธุระที่วัดปทุมวนาราม กทม. เลยได้ของฝากมาให้แมวในซอย คราวนี้เป็นแมวด้วยกัน แมววัด ลายเหมือนดำ-ด๊ำ แต่จะใส่ถุงเท้าหรือมีแต้มขาวตรงไหนบ้าง รวมทั้งเป็นเพศอะไรนั้นไม่มีโอกาสเห็น เพราะนอนอยู่ใต้ซุ้มตกแต่งบนรั้วสูงติดกับประตู เรียกก็ไม่สนใจจะลงมาคงเป็นเพราะอิ่มและง่วงเกินกว่าความหิวหรือความอยากรู้อยากเห็น แมวตัวนี้ช่างเลือกสถานที่นอน เป็นที่สูง แคบพอดีตัว สงบห่างไกลจากเสียงรบกวน แสงแดด หรือศัตรู (แต่ขนาดนี้ก็ยังอุตส่าห์มีมนุษย์สอดสายตาไปพบและเก็บภาพมาจนได้ แมวคงคิดเช่นนี้) ดูจากพฤติกรรม แมวตัวนี้คงเป็นแมวเด็ก เชื่องคน สังเกตว่าเรียกแล้วไม่ตกใจ ไม่หนี ตอบสนองเสียงเรียกโดยการลืมตามองอย่างงัวเงีย และอ้าปากหาวบอกให้รู้ว่าง่วงนอนนะไม่อยากลงไปหรอก ถ้าเป็นแมวไม่คุ้นคน โดนปลุกเข้าอย่างนี้คงต้องทำตาพองด้วยความตกใจ รีบลนลานลุกขึ้นแล้ววิ่งหนี แมว หมาหรือสัตว์อื่น ๆ ไม่ทราบว่าทุกชนิดหรือไม่ ไม่กล้ายืนยัน เราสามารถอ่านความรู้สึกจากดวงตาของมันได้ว่า กำลังรู้สึกอย่างไร เหงา ว้าเหว่ หิว คอย ตกใจ โกรธ หรือซาบซึ้ง แมวที่บ้านพอโกรธจะทำตาเขียว พอชอบหรือซึ้งจะทำตาหรี่ปรือ พอตกใจทำตาโพรง สายตาจะประกอบประสานกับภาษากายด้วย แมวโกรธทำขนพอง ชอบจะเอาหัวถู ตกใจก็เตรียมวิ่ง แมววัดปทุมตัวนี้ญาติถ่ายภาพมาทุกอริยาบทที่ต่อเนื่องตั้งแต่ลืมตามองจนหาวเรียบร้อย ถ้าได้ชมต่อเนื่องจะน่ารักมาก