ได้มีโอกาสไปกราบพระพุทธรูปองค์ใหญ่ที่วัดศรีชุม โบราณสถานแห่งหนึ่งของจังหวัดสุโขทัยมา ไปแล้วก็เห็นความศรัทธาของผู้คนในสมัยโบราณที่มีต่อพระพุทธศาสนา ได้ก่อสร้างถาวรวัตถุไว้ให้เป็นสมบัติของชาติไทย เป็นสมบัติให้บรรพชนรุ่นต่อ ๆ มาได้มีไว้อวดชาวโลกให้ได้รับรู้ว่า ประเทศไทยไม่ใช่พวกไร้ราก เป็นพวกที่มีราก มีบรรพบุรุษสืบต่อกันมาอย่างยาวนาน มีศิลปวัฒนธรรมเป็นของตนเองมานานนักหนาแล้ว มีสมบัติทางวัฒนธรรมประเพณีที่ดีงามสืบทอดต่อ ๆ มา อย่างไม่ขาดสาย (แต่ไม่รู้ว่าจะมาขาดลงในสมัยนี้หรือไม่ เพราะเห็นทะเลาะกันเหลือเกิน ไม่มีใครยอมใครกันเลย กลุ้มนะ)

มาพูดถึงเรื่องแมวแพนด้ากันดีกว่า สบายใจดี แมวตัวนี้ไม่ใช่จะมีใครเอาไปทาสี ย้อมสี ให้เหมือน "หมี" แพนด้าเหมือนที่ทำกับช้างที่อยุธยา (ที่ใส่วงเล็บคำว่า หมี ก็เพราะแพนด้าเป็นสัตว์คนละพวกกับหมี แต่เราติดเรียกว่า หมี ก็เพราะรูปร่างของมันเหมือนหมี เหมือนคำว่า ปลาวาฬ เราเรียกปลาเพราะมันอยู่ในน้ำและมีรูปร่างเหมือนปลา ความจริงมันเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมต่างหาก) นอกเรื่องไปหน่อย แมวที่ได้พบมาและเรียก แมวแพนด้า เพราะตรงขอบตาเขามีขนสีดำเป็นวงคล้ายตาแพนด้า เลยตั้งชื่อให้เท่ไปยังงั้นเอง ว่าจะถ่ายรูปมาให้มากกว่านี้โอกาสไม่อำนวย ฝนตกพรำ ๆ เลยได้มาแค่นี้เอง ยังไม่ได้พิสูจน์เลยว่า เจ้าของย้อมสีให้เป็นแพนด้าหรือเปล่า ท่านดูแล้วคิดว่าอย่างไรล่ะ