กระสังเป็นไม้ล้มลุก ลำต้นและใบอวบน้ำ ลำต้นใส สูง ๑๕-๓๐ เซนติเมตร ใบเดี่ยวรูปหัวใจ เรียงสลับ แผ่นใบด้านบนสีเขียวเข้มแต่ด้านล่างสีอ่อนกว่า มีต่อมโปร่งแสงมีเส้นโคนใบประมาณ ๖ เส้น ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกที่ข้อตรงข้ามกับใบ ช่อดอกยาว ๒.๕-๖.๕ เซนติเมตร ปลายเรียวโค้งขึ้น ประกอบด้วยดอกเล็ก ๆ ที่ไม่มีก้านดอกจำนวนมากเวียนรอบแกน

กระสังเป็นวัชพืช มีถิ่นกำเนิดในแถบอเมริกาเขตร้อน เป็นพืชขึ้นง่าย พบทั่วไปตามที่ค่อนข้างชื้น อาจพบตามซอกหิน ในประเทศไทยพบทั่วทุกภาค อนุกรมวิธานพืชอักษร ก ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๔๖ ที่ใช้อ้างอิงนี้ ระบุว่า กระสังใช้กินเป็นผักได้ โดยใบทำให้แหลกแล้วใช้แก้ปวดศรีษะและแก้ไข้ได้ น้ำคั้นจากใบแก้ปวดท้อง ยาชงใช้แก้ชักมีผักกระสังร่วมอยู่ด้วยเสมอ ยาพอกที่ทำให้อุ่น ๆ ใช้พอกฝีและแผล สรุปว่า (thaiphotosite สรุป) กระสังเป็นผักกินได้ มีสรรพคุณทางยา กระสังจัดอยู่ในวงศ์ Piparaceae มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Peperomia pelucida (L.) Humb., Bonpl.& Kunth มีชื่อพื้นเมืองหลากหลาย ได้แก่ ชากรูด (ใต้) ตาฉี่โพธิ (กระเหรี่ยงที่แม่ฮ่องสอน) ผักกระสัง (กลาง) ผักกูด (เพชรบุรี) ผักราชวงศ์ (แม่ฮ่องสอน) ผักสังเขา (สุราษฎร์ธานี) และผักฮากกล้วย (เหนือ)

ในสมัยก่อนเด็กนักเรียนต่างจังหวัดรู้จักต้นกระสังดี เพราะครูมักให้ทดลองเรื่องการดูดน้ำของพืช โดยใช้ต้นกระสังมาแช่ในน้ำที่ได้หยดหมึกลงไป (นักเรียนสมัยนั้นใช้ปากกาหมึกซึมหรือไม่ก็ปากกาคอแร้งคัดตัวหนังสือภาษาอังกฤษกัน หมึกจึงหาง่ายกว่าสีที่ใช้ระบายในวิชาวาดเขียน) ไม่นานนักผักกระสังจะดูดน้ำสีขึ้นไปตามลำต้นจนทำให้ลำต้นที่เคยใสเรื่อไปด้วยสีของหมึก เป็นการพิสูจน์ว่า พืชมีการลำเลียงน้ำและอาหารจากรากขึ้นไปเลี้ยงลำต้นและใบ ทำให้เข้าใจเรื่องของธรรมชาติได้