ต้นเผือก จังหวัดตรัง (view more...)
Taros in Changwat Trang
October 2012
ต้นเผือกหรือพืชที่ชาวใต้เรียกขานว่า หัวบอน เป็นชื่อที่ได้จากประสบการณ์ตรงจากชาวบ้าน ถามว่า นี่ต้นอะไร เขาตอบ หัวบอน งงไปพักใหญ่ เพราะบริเวณนี้มีต้นบอนกระดาดดำ (nature 193) ซึ่งเขาเรียกว่า บอนดำ ปลูกอยู่ในบริเวณนั้นด้วย
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๒๕ กล่าวว่า เผือกเป็นชื่อไม้ล้มลุกมีหัว มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Colocasia esculenta Schott จัดอยู่ในวงศ์ Araceae มีต้นและใบคล้ายบอน หัวทำให้สุกแล้วกินได้ แต่ถ้าชื่อ เผือกกะลา จะหมายถึง กระดาดหรือกระดาดขาว ซึ่งก็คือ บอนกระดาดใน nature 193 นั่นละ
พจนานุกรมฉบับเก่งของเราอีกเล่ม (พจนานุกรมสัตว์และพืชในเมืองไทยของวิทย์ เที่ยงบูรณธรรม ๒๕๓๙) ว่า เผือกมีชื่อพื้นเมือง บอนเขียว บอนท่า บอนน้ำ บอนจีนดำ (ใต้) บอน ตูน (เหนือ) ชื่อสามัญ Taro (ไม่ยักมีชื่อ หัวบอน)
เรารู้จักหัวเผือกมานาน รู้ว่า นิ่งให้สุกแล้วกินได้ หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ รวมกับแตงไทยราดด้วยน้ำกระทิใส่น้ำแข็ง กินอร่อยเย็นชื่นใจ
อีกเรื่องที่รู้ คือ หัวเผือกหัวมันเป็นอาหารยังชีพของคนป่าคนดอย เป็นพืชที่ขึ้นอยู่ตามธรรมชาติรอให้คนไปขุดเอามาทำอาหารกินแทนข้าว เพราะข้าวคนต้องปลูกขึ้นมาดังนั้นต้องมีการตั้งถิ่นฐานเป็นหลักแหล่งแล้ว พวกชาวป่าชาวดอยที่อพยพย้ายถิ่นไปเรื่อย ๆ ไม่สามารถทำได้ จึงต้องหาหัวเผือกหัวมันมากินแทน (thaiphotosite คิดเอาเองน่ะ)
