กะเพราเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ครัวไทย เป็นพืชสมุนไพรที่นำมาประกอบในอาหารประเภทผัดเผ็ด ได้แก่ผัดกะเพรา ไม่ว่าจะเป็นกะเพราหมู กะเพราไก่ กุ้งปลาหมึก หรือกะเพราเนื้อ ซึ่งเมื่อใดที่แม่ครัวผัดกระเพราผู้คนรอบข้างจะรู้สึกได้ถึงกลิ่นฉุนแสบจมูกของพริกขี้หนูและกลิ่นหอมฟุ้งของใบกะเพราที่แม่ครัวใส่ลงไปตอนท้ายสุดก่อนจะยกกะทะออกจากเตา ผัดกะเพราทีใดจะต้องได้ยินเสียงคนจามเสมอ ๆ ผัดกะเพราเป็นอาหารรสแซบ คือ ทั้งเผ็ดทั้งร้อนทั้งหอม แต่ไม่ร้อนเท่าพริกไทย การกินข้าวผัดกะเพราต้องเผ็ด ถ้าจะให้ลดความเผ็ดลงต้องโปะด้วยไข่ดาวจะเอาแบบไข่แดงสุก หรือไม่สุกก็ดีทั้งนั้น มันเข้ากันจริง ๆ นอกจากผัดแล้วยังใช้ใส่ในแกงเนื้อ แกงปลาเพื่อดับกลิ่นคาว ใส่ในแกงเลียงเพื่อขับลมและบำรุงธาตุให้เป็นปรกติ คนสมัยก่อนที่คลอดบุตรใหม่ ๆ มักต้องกินแกงเลียงเพื่อขับน้ำนม กะเพราเป็นพืชประจำสวนครัว นอกจากใช้ใส่ในอาหารแล้วยังใช้เป็นยาได้หลายขนาน ใบกะเพรามีแคโรทีนและกรดแอสคอร์บิกให้น้ำมันระเหยง่ายสีเหลืองสดมีฤทธิ์ฆ่าจุลินทรีย์ แมลงและไล่ยุงได้ กะเพราเป็นไม้ล้มลุก กระจายพันธุ์เป็นพรรณไม้พื้นเมืองในเอเชียเขตร้อน กะเพราจะแตกกิ่งก้านสาขาสูง ๓๐-๖๐ เซนติเมตร ใบเรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปรี ขอบจักแบบฟันเลี่อย มีขน ช่อดอกแบบช่อฉัตร มี ๒ พันธุ์ คือ กะเพราขาวและกะเพราแดง กะเพราขาวมีลำต้นและใบสีเขียว กลีบดอกสีขาว ส่วนกะเพราแดงมีลำต้นและใบสีม่วงแดง มีดอกสีขาวหรือขาวปนม่วงแดง ลำต้นและใบจะใหญ่กว่ากะเพราขาว ขยายพันธุ์โดยใช้เมล็ด กะเพราจัดอยู่ในวงศ์ Labiatae (Lamiaceae) มีชื่อสามัญหลายชื่อ คือ Holy basil Sacred basil และ Thai basil มีชื่อพื้นเมือง เช่น กอมก้อ กะเพรา กะเพราขน ห่อกวอซู ห่อตูปลู อิ่มคำหลำ (สามชื่อหลังเป็นของกะเหรี่ยงและไทยใหญ่) มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Ocimum tenuiforum L. โดยมี Ocimum sanctum L. เป็นชื่อพ้อง (ข้อมูลจากอนุกรมวิธานพืชอักษร ก ราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๔๗)

ภาพเหล่านี้ถ่ายเมื่อ เดือนพฤษภาคม ๒๕๕๔