บัวดินเป็นพรรณไม้ล้มลุกกึ่งยืนต้นที่มีหัวจากต่างประเทศ หัวมีขนาดเล็ก ต้นเจริญจากหัว มีใบยาวเรียว บางชนิดใบกลม บางชนิดใบแบน มีความยาว ๑๕-๓๐ เซนติเมตร ดอกเป็นรูปกรวย กลีบดอกมีชั้นเดียว จำนวน ๖ กลีบ เรียงแบบสลับ ก้านดอกยาว ๑๐-๓๐ เซนติเมตร ดอกมีสีหลายสี เช่น ขาว เหลือง ชมพู ที่บ้านปลูกบัวดิน ๒ ชนิด คือชนิดที่มีสีชมพูและสีเหลือง สีชมพูมีหัวใหญ่กว่าสีเหลือง ใบแบน มีดอกน้อยและไม่ค่อยมีเมล็ด ส่วนสีเหลืองมีใบแบนเหมือนกันแต่ขนาดเล็กกว่าสีชมพู ออกดอกดกและมีเมล็ดมาก ขึ้นก็ง่าย เอาเมล็ดไปโรยไว้ก็ขึ้นมาเป็นต้นเล็ก ๆ ใบเรียวบาง เคยเข้าใจผิดว่าเป็นต้นอ่อนของหญ้าแห้วหมู ทำให้ถอนทิ้งไปตั้งหลายครั้งก่อนจะรู้ตัวว่าทำผิดไปเสียแล้ว บัวดินสีชมพูอาจจะต้องขยายพันธุ์โดยการแยกหน่อ ยังไม่ได้ลองทำดูเลยไม่รู้ผลจะเป็นประการใด ขณะนี้มัวแต่ต้องคอยระวังหอยทาก เพราะหอยทากชอบกินต้นบัวดินมาก กัดใบขาดหมดจนเหลือแต่ตอ ถ้าเจอต้องจับไปทิ้งขยะให้สิ้นซาก ไม่งั้นที่สิ้นซากจะเป็นบัวดิน

ข้อมูลชื่อวิทยาศาสตร์ของบัวดินยังไม่พบที่เหมาะใจ เพราะในตำราที่มียังไม่ตรงกับข้อมูลจากเว็บ ไม่รู้ว่าของใครถูกกันแน่ เว็บกล่าวว่า บัวดินมีชื่อว่า Rain Lily เพราะหลังฝนตกไม่กี่วันจะออกดอกกันสะพรั่ง ดอกไม่ทนเพียงวันเดียวก็แห้งเหี่ยวไปหมดแล้ว (ข้อมูลจากการสังเกต ใช่เลย) การที่ดอกหายไปอย่างรวดเร็วจึงได้ชื่ออีกชื่อหนึ่งว่า Fairy Lily เพราะมาเร็วไปเร็วเหมือนนางฟ้า ชื่อไทยเรียกกันหลายชื่อ บัวดิน บัวฝรั่ง และบัวสวรรค์ (ชื่อหลังนี้ได้มาเพราะเมื่อยังไม่มีดอกไม่มีใครสังเกตเห็น แต่เมื่อออกดอกสะพรั่งจึงเห็นและคิดว่าเป็นดอกไม้จากสวรรค์ ) แต่ในความเห็นของ Thaiphotosite เห็นว่าไม้ชนิดนี้ควรมีชื่อไทยว่า "บัวดิน" จึงจะเหมาะที่สุด เพราะเกิดอยู่กับดิน ชื่อบัวฝรั่งทำให้สับสนกับ บัวที่เป็นไม้น้ำ บัวสวรรค์ก็สับสนกับ ชื่อหนึ่งของดอกกระเจียวบัว (ดูที่ north eastern05) รวมทั้งบัวสวรรค์ที่เป็นต้นไม้พุ่มมีดอกลักษณะคล้ายดอกบัวหลวง

ภาพเหล่านี้ถ่ายเมื่อ เดือนพฤษภาคม ๒๕๕๔