โป๊ยเซียน พรรณไม้เลื้อยจากต่างประเทศ มีชื่อพื้นเมืองหลายชื่อ ว่านเข็มพญาอินทร์ พระเจ้ารอบโลก ระวิงระไว (เชียงใหม่) ว่านมุงเมือง ไม้รับแขก จัดอยู่ในวงศ์ Euphorbiaceae มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Euphorbia milli Desmoul. และไม่ได้ระบุชื่อสามัญ (พจนานุกรมสัตว์และพืชในเมืองไทย วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม ๒๕๓๗)

จบเรื่องวิชาการ มาเรื่องทั่ว ๆ ไปกันบ้าง panmai.com และเว็บอื่น ๆ ที่มีข้อความซ้ำกันไปมา ไม่รู้ใครมาก่อนใคร กล่าวว่า โป๊ยเซียนเป็นต้นไม้แห่งโชคลาภ เป็นไม้อวบน้ำ พบได้ทั่วไปในเขตร้อน อยู่ในวงศ์ Euphorbiaceae ซึ่งเป็นวงศ์ใหญ่ ที่มีสกุล (genus) มากกว่า ๓๐๐ สกุล โป๊ยเซียนอยู่ในสกุล Euphorbia ที่มีชนิด (species) อยู่มากกว่า ๒๕๐๐ ชนิด (ไม่แน่ใจตัวเลขนะ) สลัดได ส้มเช้า และหญ้ายาว ก็อยู่ในสกุลนี้ด้วย โป๊ยเซียนมีชื่อว่า มงกฎหนาม (Crown of Throne) เนื่องจากลำต้นมีหนามล้อมรอบ คำว่าโป๊ยเซียนแปลว่า เทพยดาผู้วิเศษ ๘ องค์ เชื่อว่าถ้าใครปลูกต้นโป๊ยเซียนแล้วออกดอกครบ ๘ ดอก จะโชคดี สมัยก่อนก็เชื่ออยู่เหมือนกันถึงกับคอยไปนับดอกว่า ๘ ดอกหรือยัง พบว่ามีขาดบ้างเกินบ้าง เลยเลิกฝัน เนื่องจาก "เซียน" นี้เป็นความเชื่อถือของชาวจีน จึงมีผู้สันนิษฐานว่า ชาวจีนคงนำเข้ามาในสมัยกรุงศรีอยุธยา สมัยที่มีการแล่นเรือสำเภาติดต่อค้าขายกัน เดิมดอกมีขนาด ๑-๒ เซนติเมตร แต่ปัจจุบันคนไทยเก่งมากพัฒนาพันธุ์ จนดอกมีขนาดใหญ่กว่า ๖ เซนติเมตร และมีสีสันสวยงาม คนไทยซะอย่าง มีดีเสมอ เมื่อไรจะเลิกระแวงกันเสียทีก็ไม่รู้ เฮ้อ!

ดอกโป๊ยเซียนที่นำมาวันนี้มีทั้งดอกใหญ่ (ภาพที่ ๖-๗) และดอกเล็กที่คิดว่าน่าจะเป็นโป๊นเซียนดอกจิ๋วหรือหัวใจเซียน เพราะดูจากรูปใน แมกโนเลียไทยแลนด์ดอทคอมที่ ป้ากระต่ายเอามาโพสต์ และน้าหมีบอกว่าเป็นโป๊ยเซียนดอกเล็กที่เรียกว่า "หัวใจเซียน" ขอบคุณเว็บที่เอ่ยอ้างทั้งสอง รวมทั้งขอบคุณป้ากระต่ายและน้าหมีด้วย