เพื่อจะไม่ให้ท่านผู้ชมสับสนเหมือน thaiphotosite ๆ จึงต้องนำเรื่องมาเล่าขานกันวันนี้เลย ดีไหม

คำว่า ต้นตีนเป็ด ใช้กับพรรณไม้สองชนิด (อาจมีอีกแต่ thaiphotosite ไม่ทราบ ก็เป็นไปได้นะครับ) คำแรกใช้กับต้นตีนเป็ด-น้ำ หรือตีนเป็ดทะเล หรือตุ๋ม หรือสั่งลา ซึ่งจะได้นำเสนอให้ท่านชมกันวันนี้ คำที่สองใช้กับต้นสัตบรรณ หรือยางขาว หรือชบา หรือหัสบรรณ หรือพญาสัตบรรณ (นั่นแน่ะ เอามาจากท่านวิทย์ เที่ยงฯ นี่เอง นึกว่าโม้ผิดเสียแล้วเรา ฮ่า..ฮ่า..)

ตีนเป็ดน้ำ เป็นไม้ยืนต้น สูงได้ ๑๕ เมตร เป็นไม้ทรงพุ่มแบบร่มจึงให้ร่มเงาดี ใบออกเป็นกระจุกแน่นที่ปลายกิ่ง ใบเป็นมันรูปไข่กลับ โคนใบรูปลิ่ม ปลายใบแหลมมีติ่ง ขอบใบเรียบ ขนาดกว้าง ๕-๗ เซนติเมตร ยาว ๒๐-๓๐ เซนติเมตร ดอกออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ช่อหนึ่งมีหลายดอก ดอกขนาดใหญ่ประมาณ ๔ เซนติเมตร สีขาว มีกลีบดอก ๕ กลีบ โคนกลีบติดกันเป็นหลอด และมีสีเหลืองตรงกลางหลอด ผลรูปทรงกลมรี สีเขียว ลูกสุกแดงเป็นมัน ผลใหญ่กว่าตีนเป็ดทราย (ว้า.. นี่เรามิต้องไปหาต้นตีนเป็ดทรายมาเทียบอีกแล้วหรือ) อ่านข้อมูลในพจนานุกรมสัตว์และพืชในเมืองไทยของวิทย์ เที่ยงบูรณธรรม ๒๕๓๙ ตีนเป็ดทรายเป็นไม้สกุลเดียวกันกับตีนเป็ดน้ำ แต่ต่างชนิด ส่วนสัตบรรณนั้นต่างทั้งสกุลและชนิด

ตีนเป็ดน้ำอยู่ในวงศ์ Apocynaceae มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Cerbera odullam Gaertn. 

ข้อมูลมาจาก เล่มที่ได้พูดข้างบนเล่มของ พรรณไม่ในสวนหลวง ร.๙ ๒๕๓๙ และพรรณไม้สีขาวของเศรษฐมันตร์ กาญจนกุล ๒๕๕๓ ขอบคุณทั้งสามเล่มด้วยนะครับ