"ยายกับหลาน" ถือเป็นวัฒนธรรมไทยของการอยู่ร่วมกันที่มีมาแต่โบราณ โดยอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มีลูก หลาน เหลน อยู่ในบ้านเดียวกันหรืออยู่ใกล้กัน ดูแลซึ่งกันและกัน ผู้สูงอายุก็อยู่กับบ้านช่วยดูแลหลาน ๆ ช่วยทำให้ลูก ๆ ซึ่งอยู่ในวัยก่อร่างสร้างตัวได้ทำงานกันอย่างเต็มที่ ต่อมาเมื่อผู้สูงอายุทำงานไม่ได้แล้ว ก็ได้อาศัยลูกหลานดูแล เป็นความผูกพันกันอย่างแยกไม่ออก ทำให้เกิดวัฒนธรรมเกื้อกูลดูแลซึ่งกันและกัน กลายเป็นครอบครัวอบอุ่นที่เด็ก ๆ ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่ว้าเหว่จนต้อง ออกไปแสวงหาเอาจากบุคคลภายนอก ไม่ไปเป็นภาระต่อสังคม อันเป็นการลดปัญหาของสังคมทางหนึ่ง

ภาพในความทรงจำภาพนี้ ถ่ายไว้เมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๐๑ ที่จังหวัดนครราชสีมา คุณยายจากไปเมื่ออายุ ๘๓ ปี แต่ถ้าคุณยายยังมีชีวิตอยู่ถึงปัจจุบัน (๒๕๕๔) คุณยายจะมีอายุ ๑๑๓ ปี