เด็กทุกคนที่เกิดมาในโลกต่างก็มีคนที่พิเศษสุดในชีวิต แม่เป็นสิ่งที่อบอุ่นอ่อนหวาน เป็นสิ่งที่ชวนให้เข้าไปซบซุก อิงแอบแนบคลอ แต่พ่อเป็นสิ่งที่นับถือ ชื่นชม บูชา และเป็นที่ที่ต้องวิ่งเข้าไปหา ไปแอบหลัง เพื่อขอให้คุ้มครองปกป้องผองภัยให้ เด็กทุกคนจึงถือเอาว่า พ่อเป็นฮีโร่ เวลาเราคุยกับพ่อ เราต้องคุยคนละเรื่องกันกับคุยกับแม่ กับแม่เราจะคุยจุ๊กจิ๊ก สนุกสนาน แต่กับพ่อเราไปห้อมล้อมเพื่อฟังนิทาน ฟังเรื่องความเก่งกาจ เรื่องน่าตื่นเต้น ดังนั้นพ่อ ไม่ว่าจะเก่งเหมือนในนิทานหรือไม่ก็ตาม แต่ลูก ๆ ทุกคนย่อมเห็นว่าพ่อเป็นฮีโร่ของตนเสมอ ฉันเองก็เช่นกันที่ถือว่าพ่อ คือ ฮีโร่ในดวงใจ และยังถืออยู่จนถึงทุกวันนี้ แม้พ่อจะจากไปแล้วก็ตาม แล้วก็คิดว่าคนอื่น ๆ ก็ต้องเห็นพ่อเป็นฮีโร่ในดวงใจเหมือนกับฉันเหมือนกัน

ภาพนี้พ่อถ่ายเอาไว้เมื่ออายุประมาณ ๒๐ ปี รูปนี้มีอายุถึงปัจจุบัน ๗๔ ปี