วัดร่องขุ่น เป็นวัดทีสวยงามแห่งงหนึ่งของจังหวัดเชียงราย สร้างขึ้นจากจิตนาการอันลึกซึ้งของบุคคลสำคัญของชาติไทยที่ได้รับการยกย่องจากรางวัลศิลปาธรเป็นคนแรกของไทย จากกระทรวงวัฒนธรรม ประจำปี 2547  คืออาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ที่ต้องการสร้างสรรผลงานที่ยิ่งใหญ่ให้แก่อนุชนรุ่นหลัง ได้เข้าใจในพระธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในรูปแบบศิลปกรรมที่แฝงด้วยแนวคิดในพุทธศาสนา คือสร้างโบสถ์เสมือนเป็นที่ประทับของพระพุทธเจ้า  สีขาวแทนพระบริสุทธิคุณ กระจกขาวหมายถึงพระปัญญาธิคุณ สะพานหมายถึงการเดินข้ามวัฎสงสารสู่แดนพุทธภูมิ ครึ่งวงกลมเล็กหมายถึงโลกมนุษย์ วงใหญ่เป็นเขี้ยวพญามารหมายถึง กิเลสในใจของมนุษย์คือความทุกข์ อสูรบนสันสะพานข้างละ 8 ตัวหมายถึง อุปกิเลส 16 กึ่งกลางสะพานหมายถึงเขาพระสุเมรุ ซี่งเป็นที่อยู่ของเหล่าเทวดา ด้านล่างเป็นสระน้ำหมายถึง สีทันดรมหาสมุทรมีสวรรค์ตั้งอยู่ 6 ชั้น ดอกบัวทิพย์รอบพระอุโบสถ์ 16 ดอกคือภูมิของพรหม 16 ชั้น ดอกที่ใหญ่ที่สุด 4 ดอกตรงทางขึ้นข้างโบสถ์หมายถึงพระอริยเจ้า 4 พระองค์ คือพระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์ บรรไดครึ่งวงกลมหมายถึง โลกุตรปัญญา บรรไดทางขึ้น 3 ชั้น แทน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดอกบัวทิพย์ 4 ดอกแทนอรูปพรหม 4 ประตู 4 บาน บานสุดท้ายเป็นกระจกสามเหลี่ยมแทนความว่างคือความหลุดพ้น แล้วจึงก้าวข้ามธรณีประตูเข้าสู่แดนพุทธภูมิ

 ภาพถ่ายเมื่อ มีนาคม 2550

ข้อมูลจากหนังสือ ผลงานสร้างพุทธศิลป์ ของ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒนน์ พ.ศ. 2549