ตามที่ได้เคยเอ่ยถึงแมวซาไกใน animal46 วันนี้เรามาดูบ้านที่แมวซาไก (บ้านของน้องแมวรูปที่๒-๔) ได้อยู่อาศัยอย่างมีความสุขกัน บ้านซาไกหลังนี้มีขนาดเล็ก สร้างขึ้นอย่างไม่ซับซ้อนด้วยวัสดุไม้ เป็นบ้านที่รับวัฒนธรรมจากคนเมืองเข้ามาในวิถีชีวิตแล้ว มีลักษณะคล้ายกับบ้านตามชนบททั่วไป ชาวซาไกที่นี่มีวิถีความเป็นอยู่เหมือนคนตามชนบท แต่ค่อนข้างจะอายและไม่ใคร่ยอมพูดกับคนแปลกหน้า ตามประวัติ เดิมทีชาวซาไกมีความเป็นอยู่แบบเร่ร่อน ไม่ลงรากปักฐานที่ใดที่หนึ่ง ปัจจุบันเมื่อมีการติดต่อสมาคมกับโลกภายนอกมากขึ้น กระแสความเจริญไหลบ่าเข้าไปสู่ชุมชนมากขึ้น ซาไกปัจจุบันจึงมีสภาพเหมือนชาวชนบทที่ห่างไกลเมืองทั่ว ๆ ไป ที่เราพบเห็นในที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศ จะว่าไปแล้ว มนุษย์เราที่เป็นคนเมืองในปัจจุบัน อดีตก็เคยเป็นคนที่เคยอาศัยอยู่ตามป่า ตามถ้ำ เร่ร่อนไปตามแหล่งอาหารที่อุดมสมบูรณ์เหมือนกัน อะไรทำให้มนุษย์เราอยู่ติดที่ อาจเป็นเพราะเราประดิษฐ์คิดค้นเครื่องไม้เครื่องมือที่ทำให้เกิดความสะดวกในการทำมาหากิน ทั้งด้านการล่าสัตว์และการเพาะปลูก ทำให้ไม่ต้องเร่ร่อนอพยพไปตามแหล่งอาหารเหมือนเดิม ความสามารถในการทำการเกษตร ทำให้ต้องอยู่ติดที่เพื่อดูแลเก็บเกี่ยวผลิตผลในไร่ ในสวน ในนา เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จำเป็นต้องปลูกสร้างที่อยู่อาศัยใกล้ ๆ กับแหล่งเพาะปลูก  การดูแลพืชผลเป็นจำนวนมากต้องอาศัยแรงงานมาก ก่อให้เกิดการพึ่งพาอาศัยกัน เกิดเป็นชุมชน วิถีชีวิตในรุ่นต่อ ๆ มา จึงค่อย ๆ เปลี่ยนไปจนกระทั่งเป็นคนเมืองในที่สุด ชาวซาไกน่าจะเป็นระยะการเปลี่ยนผ่านจากคนเร่ร่อนไปตามแหล่งอาหารเป็นคนเมือง เป็นการเปลี่ยนที่ค่อนข้างรวดเร็วกว่าในอดีตอย่างมาก เพราะไม่ต้องเสียเวลาลองผิดลองถูก มีสูตรสำเร็จให้รับเอาไว้ได้รออยู่แล้ว

อีกอย่างหนึ่งที่น่าสนใจ คือ การเลี้ยงแมว เมื่อเลี้ยงแมวจะต้องลงรากปักฐานในที่ใดที่หนึ่งเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว เพราะถ้ายังเร่ร่อนไปเรื่อย ๆ ก็จะเลี้ยงแมวไม่ได้ เนื่องจากแมวเป็นสัตว์ติดที่ ไม่ติดคน แมวจะไม่ยอมเร่ร่อนไปกับคนด้วยเป็นอันขาด ถ้าจะหอบหิ้วไปด้วย ต้องใส่กรงหิ้วไป คงไม่มีซาไกบ้านไหนหอบหิ้วไปด้วยแน่ ๆ ถ้าเป็นหมาก็ไปอย่าง เพราะหมาจะเดินตามเจ้าของต้อย ๆ คนอยู่ไหนน้องหมาอยู่ด้วยเสมอ ขออภัยที่พูดเพ้อเจ้อเรื่องอื่น ทั้งนี้เพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการก่อสร้างบ้านเลย