ร้านขายของริมถนนสายปัว-บ่อเกลือ บนยอดดอยภูคา จังหวัดน่าน เป็นร้านขายสินค้าของชาวบ้านที่อาศัยอยู่บนเทือกเขาสูง สินค้าที่นำมาขายเป็นพืชผักที่หาได้จากธรรมชาติ เช่น มันดิบ ลูกชิตต้ม หรือผลไม้ป่าอื่น ๆ ที่หาได้ในแต่ละวัน จำนวนพ่อค้าแม่ค้าขึ้นอยู่กับพืชผลที่หาได้ หากไม่มีของก็จะไม่มาขาย พ่อค้าแม่ค้าเป็นญาติกัน หรือไม่ก็อยู่หมู่บ้านเดียวกัน จำนวนสินค้าไม่มากนัก เพราะต้องอาศัยแรงงานและปริมาณที่ธรรมชาติจะอำนวยให้ ราคาถูก (ตามความคิดของคนพื้นราบในเมืองที่ต้องอาศัยเงินเป็นเครื่องแลกเปลี่ยนแต่เพียงอย่างเดียว) ขายกันเพียงถุงละ ๒๐ บาท เช่น ลูกชิดที่ในเมืองแสนแพงที่นี่ถุงละ ๒๐ เอง นั่นเป็นเพราะไม่ต้องซื้อ ขอเพียงมีแรงเข้าป่าไปหามาก็ได้แล้ว สภาพร้านค้าก็สร้างขึ้นอย่างง่าย ๆ  ใช้วัสดุธรรมชาติ ขอเพียงมีหลังคาคุ้มแดดคุ้มฝนสำหรับตัวเอง สินค้า และนิด ๆ หน่อย ๆ สำหรับลูกค้าก็พอแล้ว นี่คือธรรมชาติของคนในชนบทห่างไกลที่มักจะนำพืชผลทางการเกษตรในไร่นาของตนมาวางขายในเพิงริมถนน ในร้านค้าที่ไม่ต้องเช่า ไม่ต้องซื้อ รูปแบบของเพิงพักดังกล่าวโดยทั่วไปมักพบในท้องไร่ท้องนา เป็นที่พักร่มตั้งวงรับประทานอาหารกลางวันที่นำมาจากบ้าน เพิงนี้ เรียกว่า ห้างนา(เหนือ) เขียงนา(อิสาน) หรือขนำ(ใต้) เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ผ่อนคลายและอบอุ่นยิ่งนัก  

ภาพเหล่านี้ถ่ายเมื่อ เดือนมีนาคม ๒๕๕๔