ร้านตัดผมตามต่างจังหวัดมักเป็นร้านโล่ง ๆ มีเก้าอี้สำหรับให้ลูกค้านั่งให้ช่างตัดก็พอแล้ว เครื่องมือก็มีปัตตาเลียนใช้ไส ๆ แนบกับหนังศรีษะให้ผมร่วงออกมากราว ๆ ทรงเด็กนักเรียนนั้นง่ายมาก ไถจากโคนผมขึ้นไปข้างบนให้เสมอกันทั้งด้านข้างและด้านหลังก็ใช้ได้แล้ว นี่คือท่าที่ช่างตัดผมทำจนชินตา กับท่าอีกท่าหนึ่งคือใช้มีดโกนกันผมตรงโคนท้ายทอย บางทีก็โกนหนวด แคะหูแถมพกให้ด้วย ท่าอีกท่าหนึ่งของช่างคือท่าลับมีดโกน โดยใช้มือข้างหนึ่งดึงปลายสายหนัง (เข้าใจเอาเอง) ที่แขวนไว้ข้างฝาให้ตึง แล้วเอาใบมีดโกนปาดไปปาดมา ไม่ตั้งใบมีดนะ ทำใบมีดนอน ๆ มีดโกนที่ใช้ก็เป็นแบบมีดพับ (พับเก็บได้แบบมีดสปริง) เวลาจะใช้ก็ง้างออกมาให้ด้ามมีดพับไปด้านหลัง มีดโกนเดี๋ยวนี้ไม่ดูหวาดเสียวแบบเดิมอีกแล้ว ใบมีดก็มีขนาดสั้น ๆ (ของเมื่อก่อนใบยาว) แถมโฆษณาว่าเป็น ๒ ชั้น โกนได้หมดจด ใบแรกโกนไปแล้วใบที่สองตามซ้ำทำให้ตัดเส้นขนได้แทบจะแนบสนิทกับเนื้อ

ร้านเสริมสวยสุภาพบุรุษร้านนี้สงสัยจะมีลูกค้ามารอคิวกันหลายคน เพราะมีโซฟาสำหรับนั่งรอ หรืออาจนั่งคุยเล่นกับช่างด้วย ๒ ตัว

 เสียดายตอนไปพบร้านนี้ช่างไม่อยู่ ไม่งั้นจะต้องลองใช้บริการให้รู้ดำรู้แดงกันไป

รู้ไหม? ช่างตัดผมเขาเรียก กัลบก